TASIEMCE cz1.

Cześć i czołem ;)
Część z Was pewnie już wie, że zostałam szczęśliwą mamusią szczeniaka. Historia piesków jest dość smutna ale szczęśliwie się kończy.
Mianowicie, jakiś $&*#$%#$% porzucił trzy szczeniaki w lesie, na pewną śmierć. Gdyby mój ojciec nie znalazł ich podczas spaceru, zdechły by z głodu i zimna.
U mnie w domu zamieszkał Lucky(który właśnie przeszkadza mi w pisaniu posta szarpiąc mnie za rękaw ;))

Miki poszedł do sąsiadki i oczywiście ich siostra, która również znalazła rodzinę.

Skoro jesteśmy przy temacie psów to opowiem wam troszkę o tasiemcach.

Zakładam, że znacie uzbrojonego i nieuzbrojonego, ale czy słyszeliście o BĄBLOWCU i BRUZDOGŁOWCU SZEROKIM?

Zapraszam do lektury ;)

Dobra. Zaczniemy od krótkiego przypomnienia o tych bardziej znanych tasiemcach.

• Tasiemiec nieuzbrojony – podobnie jak większość tasiemców – bytuje w jelicie cienkim człowieka. Jest jednym z najdłuższych pasożytów człowieka.
  Osiąga długość od 4 do 10 m i może niekiedy mieć ok. 4000 członów, spośród których najmłodsze powstają przez podział szyjki, a najstarsze odrywają się z jego końca i wydalane są wraz z kałem żywiciela.
  
• Tasiemiec nieuzbrojony posiada cztery przyssawki. Larwy tego tasiemca rozwijają się w ciele krowy bądź innej trzody domowej. Dokładniej w  mięśniach, zwłaszcza w mięśniach podżuchwowych, międzyżebrowych i przepony, Larwy są zazwyczaj w postaci otorbionych tzw. wągrów, które mają wygląd i wielkość zbliżone do pestek ogórka. Niekiedy można je zauważyć krojąc mięso wołowe w cienkie plastry. W mielonym mięsie mogą być zupełnie niedostrzegalne. W tym przypadku krowa jest żywicielem pośrednim ponieważ to w jej ciele rozwijają się larwy a u człowieka występuje postać dorosła.
  
• Człowiek może zarazić się tym tasiemcem jedząc źle przygotowany posiłek z wołowiny np. tatar, befsztyk
• Jak można zapobiegać i zwalczać?

1. Wykonywanie badań weterynaryjnych mięsa przeznaczonego do konsumpcji, w kierunku wągrzycy.
2. Unikanie konsumpcji mięsa surowego, nie dogotowanego i nie zbadanego.
3. Przestrzeganie ogólnych zasad higieny oraz zoohigieny w domu i zagrodzie.

• Tasiemiec nieuzbrojony, podobnie jak inne tasiemce, a także inne pasożyty, "nie lubi" niektórych przypraw, jarzyn lub ich przetworów, np. kiszonej kapusty, czosnku, suszonych czarnych jagód, pestek z dyni.

• Tasiemiec uzbrojony jest nieco mniejszy od tasiemca nieuzbrojonego, niemniej uważany jest za najgroźniejszego spośród wszystkich tasiemców bytujących w organizmie człowieka.
  

• Osiąga 2–4 m i może mieć do 1000 członów. Ogólna budowa jego ciała jest podobna do budowy innych tasiemców. Pasożytuje również w jelicie cienkim. Swoistą cechą charakterystyczną jest to, że główka, poza 4 przyssawkami, ma jeszcze uzbrojenie dodatkowe wzmocnione podwójnym wieńcem haczyków, którymi bardzo silnie przyczepia się do błony śluzowej jelita żywiciela. Człowiek jest jedynym żywicielem ostatecznym tego tasiemca.
• Żywicielem pośrednim tasiemca uzbrojonego jest świnia domowa lub dzika, w mięśniach której bytują jego formy larwalne w postaci wągrów. W wyjątkowych sytuacjach żywicielem pośrednim może być także człowiek, gdy jajeczka na skutek ruchów wstecznych przewodu pokarmowego (np. w czasie wymiotów) przedostaną się do żołądka, gdzie sok żołądkowy rozpuszcza ich osłonki.

• Zarażenie człowieka następuje przez spożycie nie dogotowanego lub surowego mięsa świni lub dzika, w którym znajdowały się wągry zawierające żywe postacie larwalne uwalniające się w przewodzie pokarmowym lub przez wydostanie się larw z wągrów zlokalizowanych w narządach samego człowieka. Człowiek zaraża się również spożywając jarzyny, owoce lub inne produkty, z „przylepionymi” jajeczkami tasiemca. Świnia domowa lub dzik jako żywiciele pośredni zarażają się, spożywając jajeczka z nie zabezpieczonych odpowiednio ustępów. Wytworzone wągry z żywymi larwami mogą przetrwać nawet kilka lat. W organizmie świni umiejscawiają się one najchętniej w przeponie.
• Zarażenie tasiemcem uzbrojonym jest szczególnie niebezpieczne dla człowieka dlatego, że larwy uwolnione w żołądku z jaj mogą przenikać przez błonę śluzową żołądka do naczyń krwionośnych, którymi z prądem krwi mogą być przeniesione do takich narządów, jak: mózg, gałka oczna, narządy miąższowe (np. wątroba) lub inne mięśnie.

• Leczenie przeprowadzić może tylko lekarz. My jednak możemy zapobiegać zachorowaniu. Jak to zrobić?

1. Dokładne badania weterynaryjne mięsa wieprzowego i pełna likwidacja tuszek, w których stwierdzono obecność wągrów.
2. Przestrzeganie odpowiedniego poziomu sanitarnego w obejściu gospodarskim, zwłaszcza na wsi i tam, gdzie hoduje się trzodę chlewną oraz podstawowych zasad higieny osobistej i weterynaryjnej.
3. Unikanie spożywania surowego mięsa świni domowej i dzikiej.

Kochani, dalsza część jutro, bo nie wiem już co piszę.